Από το βασίλειο των ζωντανών

Σπασμένες γνώσεις, παλιές, απολιθωμένες

δίνουν μια ψευδαίσθηση δύναμης ανενεργής

κι είναι παντού, κείτονται νεκρές θεότητες

ξέθωρες πια..

με τίποτα δεν αναπαριστούν το παλιό τους κάλλος,

αν υπήρξε κιόλας.

Και η μόνη τους επαφή με το σήμερα
είναι τούτη η ώρα που συμπίπτει.

Σήμανε άθελά του η παλιά εκείνη ώρα του θανάτου τους

κι ένας, άνθρωπος στην όψη, βάλθηκε να τις μαζέψει..
Μα δεν υπολόγισε πως στο ακροατήριό του υπήρχαν και νεκροί,

γιατί τους νεκρούς κανείς δεν τους λογαριάζει

και ανέσυρε ελπίδες.

Κι οι μικρές θεότητες υψώθηκαν

σα να μη θάφτηκαν ποτέ,

με κείνη την ποταπή αλαζονεία

που ποτέ δεν γνώριζαν όσο ζούσαν,

γιατί τότε η ζωή τους μόνο με ζωή διάφανων ερπετών

μπορεί να συγκριθεί.

Ω μικρή μου νεκρή θεότητα πότε θα καταλάβεις πως η αξιολύπητη ανάμνησή σου δεν σου ξαναχαρίζει τη ζωή; Αναπαύσου λοιπόν με αξιοπρέπεια.